De ervaringen en analyses in Baseline nemen verschillende vormen aan: essays, interviews, grafisch ontwerp en poëzie. Ze variëren in toon: een direct betoog aan de programmeurs die alleen voorwaardelijk ‘de ander’ uitnodigen, of de analyse van grimmige inclusiestatistieken. Ze reiken verder dan de witte kubus: diepe duiken in de archieven, dialogen die van Europa naar bondgenoten in Zuid-Amerika reizen. Van een uitgezoomd onderzoek van de museale geschiedenis van queer-representatie tot het exacte moment waarop het museum zijn bezoeker vervreemdt door een gebaar van othering.

Een veelvoud aan visies en stemmen, in tegenstelling tot een enkel narratief. Zo is deze publicatie ook tot stand gekomen: met een klankbordgroep en projectontwikkeling van queer kunstenaars, activisten en academici. De verschillende hoofdstukken van deze publicatie komen overeen met verschillende lagen van het museum. Bij het definiëren van deze lagen hebben we een aantal P’s van de Museumvereniging geleend: Programma, Partners, Personeel, en twee van STUDIO-i’s eigen: Pronkstuk – verwijzend naar de collectie van het museum, en Persoonlijk – om de persoonlijke belangen en kwetsbaarheden in en rond de instellingen te benadrukken.

We presenteren Baseline als een model voor hoe de Nederlandse museumsector eruit zou kunnen zien. Een platform dat de inherente variatie en multidisciplinariteit van kunst, verhalen vertellen en onderzoekspraktijken eer aandoet.